MADALYA HEYECANLANDIRDI, MUTLU ETTİ…

MADALYA HEYECANLANDIRDI, MUTLU ETTİ…

Geçen sene ilki düzenlenen ve bu yılda düzenlenmesi ısrarla istendiği için düzenlenen Bürokratlar Birliği Bowling Turnuvasında çok renkli sahneler hafızalarda yer ederek ilkler yaşandı. Turnuvada 4’ten 84’e herkes vardı. Ama turnuvaya renk katarak en çok dikkat çekenler yaşlılar ve çocuklardı.

Turnuvanın onur konukları Yaşlı Çınarlardı. Hani ötelere atıp iş yoğunluğumuz nedeniyle kendileri ile ilgilenemediklerimiz, vakit ayırmadıklarımız var ya! İşte Onlar, annelerimiz, babalarımız, dedelerimiz ve ninelerimiz.

Hayatlarında Bowling nedir bilmiyorlardı. Dolayısıyla da bowling topunu ne ellerine almış, ne de oynamışlardı. Önceleri isteksiz, hatta biraz tepkililerdi. Öyle ya farklı bir ortama geliyorlardı. Üstelik çok da yabancı oldukları ve tanımadıkları bir ortama. Salona ilk girdiklerinde endişe ve gerginlik yüzlerinde okunmuyor da değildi.

Yakışıklı, güzel, şık giyinimli hanımefendiler, beyefendiler, yani bizim ihtiyar delikanlılarımız kendilerine gösterilen ilgiden, saygıdan ve kısa süredeki muhabbetten, samimiyetten mutlu oldukları yüzlerinden okunuyordu artık. Memnun olunan bu ortamda anne özelliklerinden olacak ki bu ilgiye karşı daha sıcak cevap verip el öpme, sarılma gibi ilişkilere hanımefendiler olumlu tepkiler gösteriyorlardı.

Sıra bowling oynamaya gelmişti biraz heyecanlılardı. Oynadıkça açıldı Koca Çınarlar. Biri vardı ki üstelik bowling de başarılıydı, sayı kazandıkça ninemiz kendisinin alkışlanmasından, desteklenmesinden mutlu oluyordu. Derken oyun sona ermesine karşın hala oynamak istiyorlardı. Onları mı kıracaktık yani!

Ve tekrar oynamaları bir hayli mutlu etmişti kendilerini.

Sıra madalya törenine gelmişti. Öyle ya hiç madalya alarak taltif edilmişler miydi acaba Koca Çınarlar?

Bu merak da giderilmeliydi. Kendileri de ömründe hiç madalya almadıklarını söylüyorlardı. Kendilerine madalyaya takılmalarından adeta çocuklar gibi şen olmuşlardı. Bu hali de ölümsüzleştirmek için bol bol poz veriyorlardı. İçlerinden en iyi atan annemiz, ninemiz var ya en iyi kendisi attığı için madalyasının farklı olduğunu, daha kırmızı olduğunu sessiz bir şekilde sorarak tasdik ettirmek istiyordu. Olsun be anam sendeki madalyanın biraz kırmızı olması seni mutlu ediyorsa olsun be ninem!

Öyle unutulmuşken, hiç akılda yokken bowling turnuvasına gelmek ve de hayatta sahip olmadığı madalyaya sahip olmak!

Aslında Siz madalyayı çoktan hak etmiştiniz Biz sadece geciktirdik madalyaları, bowling de madalyalar için bir vesileydi.

Aslında Onlar bizlere bir ders vermişlerdi sanki ninelerimiz, dedelerimiz caba şunları mı söylemek istediler acaba?

Bizleri bir kenara atarak, bizlerin hayatsız, cansız, işe yaramayan, sizin işlerinizi zorlaştıran bir engel olduğumuzu mu düşünüyorsunuz? Bakın burası bir durak ve sırası gelen bunun tadını alacak.Evet, belki sizin gibi çok hareketli olmayabiliriz, ama biz de dün sizin gibiydik. Bugün sizin yapmış olduğunuz etkinlikten zevk aldık, dahası size de bir canlılık kattık, her şeyden önce paylaştık, birlikte olduk ve mutlu olduk. Unutulmadığımızı, değer verildiğimizi görünce de mutlu olduk, sizleri de mutlu ettik. Evlatlarımızı, torunlarımızı gördük, onlarla güzel şeyler paylaştık. Bowlingi de iyi oynadık, zevk aldık. İçimizden birisi de çok da güzel oynadı ve güzel sayılarda aldı. Oynadıkça da açıldık ve zevk aldık. Tıpkı bir antrenman gibi.Üstelik yaptığımızın karşılığını da aldık. Ömrümüzde ilk kez bir madalya aldık, mutlu olduk. Her zaman unutamayacağımız bir anımız ve hediyemiz oldu. Kısaca bu güzellikten ve birliktelikten memnun olduk. Bizler, Sizlerin dünüyüz, Sizler de Bizim yarınımız olacaksınız. Ve Size yarayacak öyle hazineler var ki şu yetmiş seksenlik Çınarlarda. Her şeyden önce size ve çocuklarınıza göstereceğiniz öyle sevgi ve merhamet doluyuz ki! Bürokratlar Birliğinin deyimiyle biz gerçekten Şefkat Kahramanlarıyız. Sizden istediğimiz ise saygı, hürmet. Bizi unutmayın evlatlarım der gibiydiler iki asra şahit olan varlık sebeplerimiz gururla elleri öpülmesi gereken annelerimiz, babalarımız, ninelerimiz, dedelerimiz…

Ya gönlümüzü şenlendirenler, solmasından bile rahatsız olduğumuz çiçeklerimiz, çocuklarımız unutmak mümkün olabilir miydi?

Yaşlılar dünün hakikatleri, çocuklar da yarının emanetçileri…

Yavrularımız da ilk kez bowling oyuyorlardı, çok heyecanlı ve mutlulardı. Yaş önemli değil dercesine Sayı farklarını takip ediyorlardı. Onlar küçük olabilirlerdi ama koca yürekleri vardı onların.

Oyun bitmiş sıra madalyaya gelmişti. Onlara da madalya verilmeliydi. Onlar da bir ilki yaşayarak ideallerini ödüllendirecek hedefler için madalya alarak madalyalarla dolu bir yolculuğa başlamalılardı. Ne de güzel yakışmıştı madalyalar koca yürekli yavrularımıza.

Evet, Bürokratlar Birliği insana değer veriyordu toplumun temel değerlerini sevgiyi, saygıyı, muhabbeti, hürmeti, merhameti, birliği, beraberliği, yardımlaşmayı ve çok çeşitlilik olan zenginliği yaşatmak adına önemli olan insana değer vermek ve hizmet etmekti. Asıl mesele de bu.

Bowling bir spordu ama yapılanlar sadece sportif yönü olan bir faaliyet değildi.

Çocuklar, yaşlılar, aileler, gençler, değişik gruplardaki meslek grupları, sivil toplum kuruluşları, idareciler, bürokratlar. Biz birlikte çok şey ifade ediyoruz. Biriz, beraberiz ve güçlüyüz…