Mirac gecesi islam aleminin müjdelendiği en büyük gecelerden biridir. o gece her müslüman için hürmet huşu ile islam aleminin saadetini ve selametini temenni edeceği müminlerin marifeti ilahiyeye kavuşması için ellerini açtığı bir gecedir.

Mirac kandilinde yapılacak en makbul ibadet Rabbinle başbaşa kalarak yaptığın ibadettir.

* Mirac gecesinde 12rekat nafile hacet namazı kılınmalıdır.

* Mirac gecesinin sabahı oruçlu olunmalıdır.

* Bol bol seyyüdül istiğfar çekilmelidir.

* Ve miraç gecesinin sabahında öğle ile ikindi namazı arasında 4rekat nafile namaz vardır.

O gece için kılınacak namaz 12 rekat Hacet niyetiyle kılınan namazdır. Bu namazı kılmak güzel görülmüştür. Bu namazın kılınışı:İki rekatta bir selam verilir.Her rekat 3 kadir,12 ihlası şerif okunurak kılınır.


Namaza niyet şöyledir : ” Ya Rabbi , rıza-i şerifin için niyet eyledim namaza. Bu gece yedi kat gökleri ve bütün esrarını göstererek muhabbetin ile müşerref kıldığın sevgili Habibin Resul-i Zişan Efendimiz hürmetine ben aciz kulunu afv-ı ilahine , feyz-i ilahine , rıza-i ilahine mazhar eyle”

Namazdan sonra ;

* 4 Fatiha-i Şerife
*100 defa ”SubhanAllahi ve’l-hamdü lillahi vela ilahe illahlahü vAllahü ekber.Vela havle vela guvvete illa billahi’l-aliyyil-aziym”
*100 istiğfar-ı şerife
*100 salavat-ı şerife okunup dua edilir.

Bu namazda ihlaslar 100 adet okunur veya namaz 100 rek’at olarak kılınırsa; – bu namazın feyz ve bereketiyle huzur-i ilahiye namaz borclusu olarak cıkılmaz.

*Miraç Gecesin’den sonraki gün , mümkünse oruçlu olunmalıdır.O gün öğle ile ikindi arasında 4 rek’at namaz kılınır.Her rek’atte Fatiha’dan sonra 5 ayete’l Kursi , 5 Kafirun suresi , 5 Felak suresi , 5 Nas suresi okunur.

Arapça’da merdiven, yukari çikmak, yükselmek anlamlarini dile getirir. Islam’da Hz. Peygamber (s.a.s)’ in göge yükselerek Allah’in huzuruna kabul edilmesi olayi. Mirac olayi hicretten bir yil ya da onyedi ay önce Receb ayinin yirmi yedinci gecesi gerçeklesir. Olayin iki asamasi vardir. Birinci asamada Hz. Peygamber (s.a.s) Mescidül-Haram’dan Beytü’l-Makdis’e (Kudüs) götürülür. Kur’an’in andigi bu asama, gece yürüyüsü anlaminda isra adini alir. Ikinci asamayi ise Hz. Peygamber (s.a.s)’in Beytü’l-Makdis’ten Allah’a yükselisi olusturur. Mirac olarak anilan bu yükselme olayi Kur’an’da anilmaz, ama çok sayidaki hadis ayrintili biçimde anlatilir.

Peygamber Aleyhissalâtü Vesselam Mescid-i Haramdan ( Mekke’den ), Mescid-i Aksâ’ya (Kudüs’e) ata benzer beyaz bir Cennet bineği olan Burak ile geldi. Kudüs’e gelmeden yol üzerinde Hz. Musa’nın makamına uğradı, orada iki rekât namaz kıldı, daha sonra Mescid-i Aksâ’ya geldi. Orada bütün peygamberler kendisini karşıladı. Miracını kutladılar. Peygamber Aleyhissalâtü Vesselam burada peygamberlere iki rekat namaz kıldırdı, bir hutbe okudu.

Bir rivayette Hz. İsa’nın doğduğu yer olan Betlaham’a uğradı, orada da iki rekât namaz kıldı. Ve bugün Kubbetü’s-Sahra’nın bulunduğu yerden Muallak Taşının üzerinden Mi’raca yükseldi.

Semanın bütün tabakalarına uğradı. Sırasıyla yedi sema tabakalarında bulunan Hz. Adem, Hz. Yahya ve Hz. Îsa, Hz. Yusuf, Hz. İdris, Hz. Harun, Hz. Musa ve Hz. İbrahim gibi peygamberlerle görüştü, Onlar kendisine “Hoş geldin” dediler, tebrik ettiler.
Miraç hadisesi Ebu Hureyre, Ebu Zer, Ebu Said-i Hudri, Enes b. Sa’saa tarafından bizzat Rasülüllah (s.a.v.) den rivayet edilmiştir. Bu rivayetler, Buhari, Müslim ve Nesai gibi Kütüb-ü Sitte’nin meşhur kitaplarında mevcuttur.

Peygamberimiz (s.a.v.), şöyle buyurmuşlardır:
”Bir gece, halam Ümmü Hani’nin evinde (bir rivayete göre Kâbede) iken Cebrail (a.s.) geldi. ”Ey muhterem Nebi! yargılayıcı olan Rabbin huzuruna varmak için kalk, melekler seni bekliyor.” dedi. Göğsümü göbeğime kadar yardı. Kalbimi çıkarıp, iman dolu bir altın tasta yıkadı. Tekrar yerine koydu. Bundan sonra katırdan küçük ve merkepten büyük, beyaz renkte Burak adında bir hayvana bindirildim. Bu hayvan, her adımını, gözün görebildiği son noktaya atıyordu. Bir anda Mescid-i Aksaya geldik, Cebrail Burakı, bütün Peygamberlerin, hayvanlarını bağladıkları bir halkaya bağladı. Mescitte diğer Peygamberlerin ruhları temessül etti. Bize selâm verdiler. Ben de selâmlarına karşılık verdim. Cebrail bana, ”Öne geç ve nebilere iki rekât namaz kıldır.” dedi. Ben de imam olup namazı kıldırdım. Cebrail bana biri süt, biri şarap dolu iki kap getirdi. Ben sütü içince ”yaratılışına uygun olanı seçtin.” dedi. ”

Ebu Said-i Hudri’nin rivayetine göre, Peygamber Efendimiz şöyle devam ettiler:
”Bundan sonra bir Mi’rac (merdiven) getirildi ki, ben ondan güzel bir şey görmedim. O mi’rac, ölülerinizin, ölürken gözlerini diktikleri şeydir. Ölülerin ruhları da bu merdivenden yukarı çıkar. Cebrail beni bu merdivenden HAFAZA kapısına kadar çıkardı. Yeni dünya semasına kadar bir anda geldik. Burada Cebrail, semanın açılmasını istedi ve orada şöyle bir konuşma geçti. İçerden soruldu:
– Sen kimsin
– Ben Cebrail’im.
– Yanındaki kim
– Muhammet (s.a.v.)
– Yaa! O, resul olarak gönderildi mi?
– Evet.

Hemen kapıyı açtılar ve beni selâmladılar. Bir de ne göreyim semayı muhafaza eden İsmail isminde müvekkel büyük bir melek yanında yetmiş bin melek ve o meleklerden her birinin yanında da yüz bin melek var.

”Bunlardan ayrılınca; bünyesi yaratılışından beri hiç değişmemiş bir adamın yanına geldim. Kendisine zürriyetinin ruhları arz edilince; mümin ruhu ise, ”ne güzel, ne hoştur!.. Bunun kitabını İlliyyin’de kılın!” diyor; kâfir ruhu ise, ”ne kötü ruh, ne fena rayiha!.. Bunun kitabını Siccil’de kılın” diyor.”

‘Ya Cebrail, bu kimdir’ diye sorduğunda ”Baban Âdemdir.” diye cevap verdi. O, bana selâm verdi ve ‘hoş geldin ey salih nebi, ey salih evlât” diye karşıladı.”
”Burada bana Cehennem gösterildi. Orada, çeşitli şekillerde azab gören kavimler gördüm. Dudakları deve dudağı gibi bir kavim gördüm ki, başlarına birtakım memurlar konmuş, dudaklarını kesiyorlar. Bunların kim olduklarını sorunca Cebrail, yetim malı yiyenler olduklarını söyledi. Yine orada cife (pislik) yiyen zinakârlar, kendi etlerini yiyen gıybetçiler, yerlerde ve Firavun hanedanının ayakları altında çiğnenen faizciler, baş aşağı ayaklarından asılmış, zina eden ve çocuklarını öldüren kadınlar gördüm.”

”Sonra ikinci semaya çıktık. Orada Yusuf (a.s) ile buluştuk. Yanında ümmetinden kendisine tabi olanlar da vardı. Yüzü ayın on dördü gibiydi. Onunla da selâmlaştık.”
Peygamber Efendimiz, üçüncü semada iki teyze zade Yahya ve İsa (a.s.) ile; dördüncü semada idris (a.s) ile, beşinci semada Harun (a.s) ile ve altıncı semada Hz. Musa (a.s.) ile görüştü. Onların da hepsi ”Hoş geldin ey salih kardeş, salih nebi” dediler.

Resul-i Ekrem, anlatmaya devam ediyor:
”Daha sonra yedinci semaya geçtik. Orada İbrahim (a.s) ile buluştum. Sırtını Beytü’l Mamura dayamış; beni selâmladı. ”Hoş geldin ey salih nebi!.. Hoş geldin ey salih evlât” dedi. Burada bana denildi ki, ”işte senin ve ümmetinin mekânı.” Sonra Beytü’l Mamura girdim, içinde namaz kıldım. Bu beyti her gün yetmiş bin melek tavaf eder ve bir daha kıyamete kadar tavaf için bunlara sıra gelmez.”

Peygamber Efendimiz, burayı anlatırken şu âyet-i kerimeyi okudular:
”Rabbinin askerlerinin (adedini) ancak Rabbin bilir.” (el – Müddesir/31)
Peygamberimiz yedinci semada gördüklerini anlatmaya devam ediyor:
”Burayı gezerken bir ağaç gördüm ki, bir yaprağı bir ümmeti bürür. Ağacın kökünden bir memba akıyor ve ikiye ayrılıyordu. Cebrail’e bunu sorduğumda dedi ki: ‘şu rahmet nehri, şu da Allah (c.c)’ın sana verdiği Kevser Havzıdır.’ Rahmet nehrinde yıkandım. Geçmiş ve gelecek günahlarım affedildi. Sonra, Kevser yolunu tutarak Cennete girdim. Orada göz görmedik, kulak işitmedik, beşerin hayal ve hatırına gelemeyecek olan şeyler gördüm.

”Bundan sonra Sidretü’l Münteha’ya kadar çıktık. Sidre’den yükselince Cebrail durakladı ve ‘Ya Muhammet, yemin ederim ki, ben buradan bir karış ileri geçersem yanarım. Benim buradan ileriye geçmeye takatim yoktur.’ dedi.”

Resul-ü Ekrem, lâhut aleminin bu en yüksek yerinde Refref denilen bir vasıta ile Allah’ın dilediği yere geldi. Bir rivayette, Peygamberimiz şöyle buyururlar:
”Sidre’den sonra öyle bir yere yükseldim ki, kaza ve kaderi yazan kalemlerin çıkardıkları sesleri duydum. Arşın altına geldiğimde, Arşın üstüne baktım; ne zaman var, ne mekân, nede cihet. Rabbimin şu lâhuti sesini işittim; ‘Yaklaş ey Muhammet! Ben de Kâb-ı Kavseyn miktarı yaklaştım.

Rabbimin ilhamı ile şunları okudum: ‘Ettehiyyatü lillâhi, vessalâvatü, vettayibatü’ Bunun üzerine Allah (c.c) şu mukabelede bulundu: ”Esselâmü aleyke eyyühennebiyyü ve rahmetullahi veberekâtühü” (Ey Nebi, selâm sana olsun, Allah’ın rahmeti ve bereketi de sana olsun. Ben tekrar; ‘Esselâmü aleyna ve alâ ibadillâhissalihin (Selâm bizim ve Allah’ın salih kullarının üzerine olsun) dedim. Sonra bu hadiseye baştan beri şahit olan Cebrail ( a.s) eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve rasülühü’ Ben şahadet ederim ki, Allah birdir. Ondan başka ilah yoktur. Yine şahadet ederim ki, Muhammet, Allah’ın kulu ve elçisidir.) dedi.”

Rasülüllah Efendimiz’e ümmetinden Allah’a şirk koşmayanların Cennet’e gireceği müjdelendi, Bakara suresinin son ayetleri verildi ve beş vakit namaz farz kilindi. Rabbinden birçok vahiyler alarak, aynı yollardan geri döndü.

Hz. Musa ( a.s)’ nın yanına gelince; Hz. Musa, ”Allah sana neler emretti” diye sordu. Peygamberimiz de elli vakit namazla emr olunduğunu söyledi. Hz. Musa, ”Ya Rasûlâllah, elli vakit namaz çoktur. Bu, senin ümmetine fazla gelir, yapamazlar. Rabbine iltica et de hafifletsin.” dedi. Bunun üzerine Hz. Muhammet (s.a.v) tekrar geri dönüp namazın hafiflemesini istedi. Önce on vakit kaldırdı. Peygamberimiz Hz. Musa ( a.s) nın yanına gelip durumu bildirince; Hz. Musa, bunun da çok olacağını söyledi. Bu minval üzere Peygamberimiz birkaç kere geri dönerek Rabbine iltica etti. Böylece; namaz beş vakte kadar indirildi.

Daha sonra Peygamberimiz Aleyhissalâtü Vesselam Hz. Cebrail’in rehberliğinde Cenneti, Cehennemi, âhiret menzillerini ve bütün âlemleri gezdi, gördü, Mekke’ye döndü.

Hz. Peygamber (s.a.s) ertesi günü Miraç olayini anlatti. Olayi duyan müsrikler yogun bir kampanya baslatarak Hz. Peygamber (s.a.s)’i suçlamaya, alaya almaya basladilar. Bu kampanya bazi müslümanlari da etkileyerek süpheye düsürdü. Olayin gerçek olup olmadigini arastirmak isteyenler Beytü’l-Makdis’e ve Mekke’ye gelmekte olan bir kervana iliskin sorular sorarak Hz. Peygamber (s.a.s)’i sinadilar. Hz. Peygamber (s.a.s)’in verdigi bilgilerin dogrulugu müslümanlari süpheden kurtardiysa da müsriklerin inatlarini kirmaya yetmedi. Mirac olayi inatlarini ve düsmanliklarini artirarak onlar için bir fitne nedeni oldu. Bu olay karsisindaki tutumu nedeniyle Hz. Ebu Bekr, Hz. Peygamber (s.a.s)’ce “Siddîk” lakabiyla onurlandirildi. Hz. Ebu Bekir olayi kendisine anlatarak hala inanmaya devam edip etmeyecegini soran müsriklere “O söylüyorsa süphesiz dogrudur” cevabini vermisti.

Ahad hadislere dayansa da Mirac olayinin gerçekliginde tüm müslümanlar birlesmislerdir. Ancak olayin gerçeklesme biçimi Islam bilginleri arasinda görüs ayriliklarina neden olmustur. Buna göre Ibn Abbas’in da içinde bulundugu bazi bilginlere göre Mirac olayi uykuda gerçeklesmistir. Bilginlerin büyük çogunluguna göre ise uyku durumunda ve rüyada degil, uyanik iken gerçeklesmistir. Fakat bu görüsü savunanlar da Mirac’in yalniz ruhla mi, yoksa hem ruh, hem de bedenle mi oldugu konusunda ikiye ayrilmislardir. Sonraki Kelamcilarin büyük çogunluguna göre mirac olayi uyanikken hem ruh, hem de bedenle gerçeklesmistir. Içlerinde Hz. Aise’nin de bulundugu bazi bilginlerle mutasavviflarin büyük çogunluguna göre ise uyanik durumda iken ama yalniz ruhla gerçeklesmistir.

Mirac olayinin gerçeklestigi gece müslümanlarca Kadir gecesinden sonra en kutsal gece sayilmis ve bu gecenin ibadetle ihyasi geleneklesmistir. Osmanlilar döneminde, camiler kandillerle donatildigi için Mirac kandili olarak anilan geceyi izleyen gün, cami ve tekkelerde Mirac olayini anlatan ve Miraciye adi verilen siirlerin okunmasi, dinleyenlere süt ikram edilmesi de bir gelenekti.